Święcenie pokarmów na Wielkanoc to tradycja. W Wielką Sobotę odwiedziliśmy parafię św. Wojciecha w Starogardzie Gdańskim

Dzisiejszy zwyczaj zanoszenia koszyczków do świątyń związany jest jednak bezpośrednio z chrześcijańskimi obchodami Świąt Wielkanocnych. Święcenie pokarmów w Polsce bardzo długą tradycję.

Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych. Co powinno się w nim znaleźć?

Jajka– symbol życia, które się odradza, ale także Zmartwychwstania Chrystusa. Jajka najczęściej barwi się różnymi kolorami lub ozdabia specjalnymi wzorami (pisanki).
Chleb– symbol, który wiąże się z ciałem Chrystusa i wydarzeniami Wielkiego Czwartku oraz Ostatniej Wieczerzy. Chleb jest podstawowym posiłkiem, modlimy się o niego w modlitwie „Ojcze Nasz” i prosimy, by nigdy go nie zabrakło.
Baranek– oznacza Chrystusa prowadzonego na rzeź, umierającego za człowieka, a następnie zmartwychwstałego i triumfującego. Baranka wykonuje się masła, z ciasta lub z cukru. Najczęściej zawiera także chorągiewkę z napisem Alleluja – okrzykiem radości wychwalającym Boga.
Sól– symbolizuje ochronę przed zepsuciem, ale także obronę przed wszelkim złem i działaniem diabła. Chrystus mówił o swoich uczniach, że są „solą ziemi”. Jej znaczenie nawiązuje też do więzi między Bogiem a jego ludem.
Mięso i wędliny– są symbolem witalności, zdrowia i dostatku. Są także pamiątką baranka paschalnego i wieczerzy, którą Jezus zjadł z apostołami przed swoją męką i śmiercią.
Chrzan– oznacza ludzką krzepę, fizyczną siłę i zdrowie, wzmacnia właściwości pozostałych potraw.
Ciasto– najlepiej, gdy jest zrobione przez nas, nie kupione w sklepie. Symbolizuje ludzkie umiejętności, kunszt wykonania i zdolności. Jest także oznaką słodyczy, która następuje po dniach postu i wyrzeczenia.