Najpiękniejsze pomorskie szlaki rowerowe

Oznakowanie szlaków i ich kierunkowość

Chcąc wybrać się wycieczkę jednym z tutejszych szlaków najlepiej rozpocząć go spod głównego skrzyżowania wsi, przy którym ustawiono tablicę informacyjną ze schematem szlaków i ich atrakcji turystyczno-krajoznawczych. Jak się okazuje nie bez powodu ponumerowano w kolejności miejsca, które warto zobaczyć, wszak każdy ze szlaków został wyznakowany tylko w jednym kierunku. Na szczęście każdy z nich zatacza pętlę więc jeśli będziemy czujni, jest szansa, że wrócimy z powrotem w to samo miejsce. Na żadnym ze szlaków nie znajdziemy tradycyjnych oznakowań, malowanych na drzewach, bądź metalowych tabliczek. A jeśli z takimi się spotkamy, to należą one do innych szlaków wiodących przez te okolice. Drogowskazy informujące o zmianie kierunku jazdy, znajdują się tylko przy większych skrzyżowaniach. Niestety szlaków nie da się pokonać wspak bez naniesienia tras na tradycyjną mapę, bądź urządzenia gps.

Jak się okazuje wokół tej maleńkiej wsi rozciągają się przepiękne pagórkowate krajobrazy, których najwyższe wzniesienia sięgają blisko 250 m n.p.m. Wijące się tędy szlaki turystyczne raz mozolnie wdrapują się na tutejsze grzbiety, raz opadają do ich dolin, gdzie skrywają się malownicze jeziora i szemrzące potoki. To wymarzony rejon na aktywny wypoczynek nie tylko na rowerze! 1) Trasa czerwona: Wycieczkę trasą czerwoną rozpoczynamy od spokojnej jazdy przez Pomieczyńską Hutę, w której kilka chwil poświęcamy na stare drewniane chaty przykryte strzechą oraz przydrożną kapliczkę, za którą asfaltowa nawierzchnia zmienia się w drogę brukową, a następnie gruntową. Wiedzie ona wśród malowniczych pagórków porośniętych sadami oraz rozległych łąk i pól uprawnych.

Czytaj także: Pogoda nie straszna prawdziwym zapaleńcom

Po niespełna kilometrze szlak zagłębia się w bujnym lesie i wiedzie nim aż po Leśniczówkę Sianowo Leśne. Nieopodal znajduje się miejsce postojowe z mapą regionu oraz ławeczkami pod zadaszeniem "drewnianych grzybów". Nieco dalej wyłania się przepiękny widok na jeziora Małe i Wielkie Łąki. Niestety od tego też miejsca dalsza część trasy aż po samo Sianowo wiedzie drogą asfaltową, na której w sezonie letnim panuje dość spory ruch. Szkoda, że odcinka tego nie pominięto wydłużając nieco trasę przez Sianowską Hutę i Kolonię Sianowo. Sianowo słynie z Sanktuarium Matki Boskiej Sianowskiej, Królowej Kaszub. W okresie letnim zmierzają tu rzesze pielgrzymów podążający m.in. Pomorską Drogą Świętego Jakuba. Przejeżdżając przez miejscowość warto odwiedzić tutejszy kościół o konstrukcji szkieletowej z drewnianą dzwonnicą. W jego wnętrzu znajdują się trzy XVIII-wieczne ołtarze i figura Madonny z XV wieku. Kontynuując wycieczkę, szlak najpierw schodzi nad brzegi dość rozległego Jeziora Sianowskiego, a następnie drogą wyłożoną betonowymi płytami mozolnie pnie się ku koronie Łysej Góry, której szczyt sięga 206 m n.p.m. Na szczęście tutejszy podjazd, to jedyny tak wymagający odcinek na całym szlaku. Wszystko jednak rekompensują nam przepiękne, niemalże górskie krajobrazy, pod warunkiem, że na trasę udamy się w okresie między późną jesienią a wczesną wiosną, kiedy na drzewach nie ma liści.

Po osiągnięciu szczytu, nawierzchnia zmienia się na drogę gruntową i wiedzie krawędzią wzniesienia wzdłuż granicy lasu. Z lewej strony mamy więc malowniczy zagajnik, zaś z prawej rozległe i dość mocno pofałdowane pola uprawne, które mienią się w różnych barwach. Na rogatkach wsi Garcz trasa odbija mocno w lewo i podąża ul. Widokową. Nie bez powodu tak właśnie ją nazwano - rozciąga się stąd malowniczy widok na leżące w oddali Jezioro Łapalickie. Ostatnie kilometry czerwonego szlaku rowerowego pokonamy jadąc przez las, delikatnie pnąc się ku wzniesieniom otaczającym Pomieczyńską Hutę. Ślad GPS trasy czerwonej.

Statystyki trasy

Dystans: 17,3 km Czas jazdy wraz z postojami: +/- 90 min Nawierzchnia: drogi asfaltowe, gruntowe oraz leśne dukty, miejscami także płyty betonowe Oznakowanie: średnie / jednokierunkowe Rekomendowany rower: trekkingowy lub górski Trasę można pokonać z przyczepką rowerową

Trasa zielona jest niemalże o połowę krótsza od czerwonej, jednak nie znaczy wcale, że pokonamy ją dwa razy szybciej. Na dobry początek udajemy się w kierunku Pomieczyna. Przez niecały kilometr szlak wiedzie betonowymi płytami przecinając malowniczy wąwóz i dość podmokły rejon tutejszych torfowisk. Następnie, od jeziorka po lewej stronie, zaczyna się droga gruntowa, która po kilkuset metrach zagłębia się w lesie. Kolejne kilometry wiodą dość szerokimi i utwardzonymi leśnymi duktami, które miejscami rozjeżdżone są przez ciężki sprzęt leśników, na szczęście nie tak drastycznie jak w Trójmiejskim Parku Krajobrazowym. Pomimo błota i kolein, trasę pokonamy swobodnie, bez zsiadania z roweru. Dojeżdżając do rogatek Pomieczyna rozciągają się malownicze pastwiska, na których dostrzegamy stado hasających koni. Chwilę dalej, szlak odbija w lewo w ul. Słupią, mijając na rogu urokliwą kapliczkę. Od skrzyżowania trasa zielonego szlaku pokrywa się z poprawionym w ostatnim czasie oznakowaniem rowerowego Szlaku Błękitnego.

Na kolejnych kilometrach szlak zielony ponownie zagłębia się w leśnej gęstwinie, jednak najbardziej malowniczym odcinkiem są rozległe torfowiska w okolicy osady Hejtus. Będąc tu następnym razem warto rzucić na nie okiem udając się na wędrówkę ciekawymi szlakami nordic-walking, które rozpoczynają się przy tutejszej bazie wypadowej. My jedziemy jednak dalej, aż do skrzyżowania, znajdującego się na granicy Rezerwatu Przyrody Smole Błoto. Należy tu zachować czujność, gdyż na tym skrzyżowaniu dołącza także inny szlak rowerowy, również znakowany kolorem zielonym. Szlak ten to rowerowa trasa przyrodnicza wiodąca z Kartuz do Sianowa. Jeśli więc odbijemy nim w lewo udamy się we właściwym kierunku z powrotem do Pomieczyńskiej Huty, jeśli zaś pojedziemy w prawo, szlak w towarzystwie wcześniej wspomnianego Szlaku Błękitnego dojedziemy do Sianowa. Odbijamy więc na Pomieczyńską Hutę. Szlak zielony korzysta z dobrego oznakowania Kartuskiej Trasy Przyrodniczej doprowadzając nas drogami gruntowymi do celu. Ostatnie kilometry szlaku wiodą wśród dość mocno pofałdowanego terenu, raz ostro wspinając się na tutejsze wzniesienia, raz opadając do głębokich dolin i wąwozów, odsłaniając przepiękne krajobrazy!

Statystyki trasy
Dystans: 9 km Czas jazdy wraz z postojami: +/- 60 min Nawierzchnia: drogi gruntowe oraz leśne dukty, miejscami także płyty betonowe Oznakowanie: dobre / jednokierunkowe Rekomendowany rower: trekkingowy lub górski Trasę można pokonać z przyczepką rowerową

Trasa niebieska to najkrótsza z proponowanych wycieczek, jej dystans liczy raptem nieco ponad 7 km. Nie oznacza to jednak, że trasa jest nudna. Porównując ją do poprzednich tras, powiedziałbym wręcz, że szlak ma najbardziej zróżnicowany krajobraz zarówno ze względu na wzniesienia, jak i możliwości wypoczynku na łonie przyrody. Chcąc rozpocząć wycieczkę trasą niebieską udajemy się szosą na południe w kierunku Sytnej Góry. Jak sama nazwa wskazuje, do pokonania będziemy mieli niezły podjazd. Wzniesienie, na które się wspinamy jest dość strome i wymaga dobrego rozłożenia siły, co by nie skończyć na prowadzeniu roweru. W nagrodę, ze szczytu rozpościerają się cudowne widoki, nie bez powodu rejon ten potocznie nazywają Bieszczadami Północy.

Dalej od Sytnej Góry aż do Sarnowa podążamy ubitą drogą gruntową nad Jeziorem Białym. Początkowo naszym oczom ukazują się przycumowane do brzegu łodzie, a za zakrętem wyłania się miejscowe kąpielisko z terenem do gry w piłkę siatkową i placem zabaw dla dzieci. Z pewnością wrócimy tu latem, biorąc ze sobą stroje kąpielowe oraz piłkę! Za Sarnowem, trasa niebieska zagłębia się w lesie i wiedzie dość grząskim i długim duktem aż do skrzyżowania z drogą asfaltową. Na krzyżówce, tuż za szlabanem odbijamy w prawo zataczając pętlę, powoli zmierzając z powrotem do Pomieczyńskiej Huty. Trasa, podobnie jak na początku, wiedzie pagórkowatym terenem wśród mocno pofałdowanych tutejszych wzniesień.

Statystyki trasy
Dystans: 7,3 km Czas jazdy wraz z postojami: +/- 45 min (nie licząc kąpieli w jeziorze) Nawierzchnia: drogi asfaltowe, gruntowe oraz leśne dukty, miejscami także grząski piach Oznakowanie: dobre / jednokierunkowe Rekomendowany rower: trekkingowy lub górski

Chcąc wybrać się na wycieczkę tutejszymi szlakami rowerowymi dobrze jest zaopatrzyć się w dobrą mapę, bądź wgrać ślady w urządzenia nawigujące. Sugerując się samymi oznakowaniami trasy, niestety nie zawsze będzie nam łatwo podjąć właściwą decyzję odnośnie kierunku jazdy, szczególnie na skrzyżowaniach typu "Y". Szkoda, że planiści ów tras poprowadzili je tylko w jednym kierunku.

Zaletą szlaków jest fakt, że zataczają one pętle, dzięki temu rodziny, które chciałyby wybrać się na wycieczkę ze swoimi dziećmi, swobodnie mogą dotrzeć tu samochodem planując dłużą, bądź krótszą pętlę zaczynając i kończąc w Pomieczyńskiej Hucie.

Czytaj więcej na: lubimyrowery.pl